Uczniowie klasy IV a podjęli się na lekcji języka polskiego niełatwego zadania, napisali samodzielnie baśń. Nadali jej tytuł "Baśń o wielkiej przyjaźni". Kierunek działania uczniom wskazywała polonistka Magdalena Marcinkiewicz. A oto treść baśni:
Baśń o wielkiej przyjaźni.
Dawno, dawno temu za górami, za lasami na wysokim wzgórzu stał potężny zamek z czterema wieżami. Mieszkała w nim rodzina królewska, czyli król Stefan, królowa Bożena i księżniczka Krystyna.
Pewnego razu na zamku pojawił się straszliwy smok. Zaatakował mieszkańców, wszyscy byli przerażeni. Król wysłał całą armię rycerzy , żeby pokazać smoka. Niestety nie udało się poskromić potwora. Wszyscy mieszkańcy opuścili zamek.
Po latach na zamku osiedliła się nowa para królewska, król Janusz i królowa Grażyna. Byli bardzo dobrymi władcami. Mieszkańcom niczego nie brakowało, żyli w dostatku. Ziemia, którą uprawiali była bardzo urodzajna. W sadach rosło mnóstwo owoców. W rzekach nie brakowało ryb.
Na zamku pośród wielu dworzan ukrywał się czarnoksiężnik Baltazar. Ukrywał się pod czarną peleryną. Był szczupły, jego nos był długi a broda spiczasta Jego kryjówka znajdowała się w wysokiej wieży. Tam obmyślał plan zgładzenia króla i przejęcia władzy.
Pewnego dnia zażądał on od króla, by oddał bogactwo i opuścił królestwo. Inaczej zniszczy królestwo, a wszystkich poddanych zamieni w drzewa. Ich pełen skarg szum będzie nękał uszy króla uwięzionego w wieży aż do końca jego dni.
Król długo zwlekał z podjęciem decyzji. Wreszcie przypomniał sobie o swoim przyjacielu, który miał niezwykłą moc, potrzebną do uratowania królestwa. Był to Lew Aslan, wierny towarzysz króla, który potrafił stać się niewidzialny, miał bardzo dobry wzrok i słuch. Umiał latać i czarować. Jednym słowem był niesamowity.
Niezwykły przyjaciel mieszkał jednak w miejscu, do którego mogli dotrzeć tylko śmiałkowie, którzy potrafili przezwyciężyć własny strach. Nikt się nie podjął trudnej misji dotarcia do tego , w kim pokładano tak wielkie nadzieje. Ale kiedy wszyscy już stracili wiarę, na zamku pojawiła się długo oczekiwana postać. Rycerz Miłosz z Ostrowa był: odważny, silny, waleczny, sprytny, mądry.
Od samego oczątku czarnoksiężnik Baltazar przeszkadzał mu w dotarciu do celu. Na swojej drodze spotykał groźne zwierzęta, zastawione pułapki, zatrute źródło, gęsty ciemny las. W żadnej z przedstawionych sytuacji nasz bohater nie chciał wykorzystać niezwykłego daru króla. Darem tym był magiczny miecz, którego mógł użyć tylko jeden raz.
U kresu wędrówki zdarzyło się jednak coś, co załamałoby nawet największych śmiałków. Na jego drodze pojawił się straszliwy smok. Wojownik doskonale go pamiętał z legend. Postanowił użyć magicznego przedmiotu. W okrutnej walce ranił smoka prosto w serce.
Kiedy przyjaciel króla dowiedział się od posłańca o groźbie zagłady królestwa, natychmiast przybył na zamek i rozprawił się z magiem Baltazarem. Aslan wykorzystał swoje magiczne moce. Stał się niewidzialny, zbliżył się do Baltazara, związał go i zamknął w wieży.
Królestwo było uratowane. Szczęśliwy król długo gościł swego przyjaciela, a odważnego poddanego nagrodził magicznym mieczem, którego moc była wieczna. Rycerz cieszył się szacunkiem od poddanych. Królewny zabiegały o jego względy.
Odtąd w królestwie zapanowały szczęście i spokój, a na złotej bramie umieszczono tablicę z napisem: „ Dobro zawsze zwycięży ze złem”, „ Pamiętaj nigdy się nie poddawaj!”
KLASA IV A